Canoa en Otavalo, nog meer spanning en avontuur!

Canoa
Dit was echt een hele bizarre, maar ook bijzondere reis. We kwamen aan op de busterminal en toen we zeiden dat we naar canoa gingen, moesten we meteen heel snel meelopen met een man. Die stuurde ons naar de bus, het ging allemaal in een razend tempo. Nikki kreeg amper de tijd om te pinnen. We hebben in de bus nog een keer nagevraagd of hij zeker weten naar Canoa ging. Ze verzekerden ons ervan dat ie inderdaad daarnaar toe ging. Uiteindelijk werd het duidelijk dat hij niet naar Canoa ging, maar naar een klein plaatsje Jama. We zouden er pas om 3 uur ’s nachts aankomen, maar dan rijden er geen bussen meer. Dus we hadden de optie om met de taxi te gaan, of een hostel zoeken, of rondzwerven tot het 7 uur ’s ochtends was. Dat laatste leek ons geen goed idee midden in de nacht in het donker, in the middle of nowhere. De man van de bus ging toen een taxi bellen. Die zou ons voor 35 dollar naar Canoa brengen, maar dat vonden we toch een beetje duur. Dan maar een hostel zoeken midden in de nacht.. De man van de bus vond dit blijkbaar ook niet een heel goed idee, dus die had vrienden van hem gebeld of we daar konden blijven slapen. Toen we bij het huis aankwamen stond er een vrouw buiten op ons te wachten. Dat was echt heel bijzonder. Het was maar een klein huisje, met 3 slaapkamers en een keuken. Ze moesten er met ongeveer 5/6 mensen slapen. Buiten had je nog een klein wc’tje, waarbij ze een emmer met water in de wc gooiden om de wc door te spoelen. De dochter van de vrouw werd uit haar bed gehaald, zodat wij met z’n drieën in haar bed konden slapen. Echt ongelooflijk hoe vriendelijk deze mensen waren. Ze hadden ook water voor ons klaar gezet om te drinken. Heel bijzonder was het, best arm, en zo behulpzaam. Ze vertelden ons waar de volgende morgen de bus naar Canoa zou stoppen, de bus zou om 7 uur vertrekken. Om 6 uur zijn we dus weer opgestaan. Iedereen werd wakker, we wilden geld geven als bedankje, maar dit wilde ze echt niet aan nemen. De rest van de familie, de oma en de kinderen hebben ons uitgezwaaid. De moeder klopte aan bij haar vader, het huis naast haar. Die kon ons dan naar de bushalte brengen. Echt ongelooflijk hoe lief en vriendelijk die mensen waren. Dit is ook een nacht die me altijd bij zal blijven. Rond half 9 's morgens kwamen we eindelijk op plaats van bestemming aan. We hebben daar even ontbeten, hebben een tentje op het strand gehuurd en zijn daar lekker gaan liggen. Een snelle duik in de zee om af te koelen, maar afkoelen was het niet echt want de zee was gewoon warm. Na een hele dag op het strand te hebben gezeten, zijn we wat bij een restaurantje gaan eten. Bij een visrestaurant, want daar hadden Nikki en Jonna zin in. Helaas was het resultaat wat minder lekker.. Geen lekkere soep en zure vis.. ’s Avonds zijn we uitgegaan. Erg gezellige tentjes op het strand. Het was erg gezellig, op een gegeven moment kwamen er allemaal mensen verkleed aanlopen. Dat is wat carnaval voor ons is! Dat was natuurlijk erg gezellig, we hebben zelfs nog de polonaise gelopen.. Nooit gedacht dat ik dat hier in Ecuador zou doen..
Daarna hebben we nog even op het strand bij een vuurtje gezeten, maar ik ben zelf al op tijd naar bed gegaan. De volgende dag zijn we weer het strand opgegaan. Het was alleen iets drukker dan normaal, dus nu konden we helaas geen tentje huren en dat was wel echt nodig. We hebben even op onze handdoeken gezeten maar op een gegeven moment zijn Nikki en ik een parasol gaan kopen.
ik heb ook nog surfles gekregen van een erg aardige jongen en het was ook erg gaaf om te doen! Eerst kreeg ik les op de kant, en daarna gingen we het water in. Ik heb wel een paar keer op de plank gestaan, maar het was niet echt van lange duur. Ik weet wel dat het erg vermoeiend was. Eerst had ik het erover om nog een 2e keer te gaan, maar dat werd me toch iets te veel. ’s Avonds hebben we lekker bij het hotel wat gegeten en gedronken en zijn daarna naar de bus vertrokken. We hebben een goede reis gehad (hoewel ik wel veel wakker was omdat er een hele tijd een vent tegen me aan lag..), en waren om half 5 thuis.

Doordeweeks hebben we weer gewoon stage gelopen, de kinderen zijn nog steeds erg hangerig, maar ik heb wel het idee dat het iets minder wordt. Deze week hebben we de activiteit Annamaria koekoek gedaan. De kinderen vonden het wel erg leuk, maar het heeft even tijd gekost voordat ze de bedoeling ervan begrepen. Eduardo was er niet om te helpen, dus we hebben het moeten communiceren met de moeders en de kinderen van 15. Die kinderen van 15 vonden het natuurlijk geweldig dat ze ons ergens mee konden helpen!

Vrijdagavond zijn we naar Otavalo vertrokken. Zaterdagochtend zijn we vroeg opgestaan en naar de dierenmarkt vertrokken. Ik vond het allemaal erg akelig om te zien. De dieren worden allemaal bij elkaar gepropt, de poten van kippen worden aan elkaar vastgebonden, zodat ze niet weg kunnen. Cavia’s allemaal in een klein hokje, en als ze verkocht worden, worden ze allemaal bij elkaar in een zak gestopt. Ook heb ik kleine kuikens, poesjes, konijnen, allemaal in een klein hokje bij elkaar gezien.. Heel zielig. Dit gebeurt ook met de grote dieren. Koeien, varkens, geiten, schapen. Ze staan op de markt, ze worden aan een touwtje vastgehouden en worden zo verkocht. Ik heb ook gezien dat iemand een grote trap verkocht aan een varken. Verschrikkelijk vind ik dat. Er stonden kraampjes met de verkoop van vlees en ingewanden van de dieren. Je ziet een heel varken liggen en daar wordt dan gewoon een stuk van afgesneden. Smakelijk is het niet. Ondanks dit allemaal was het toch best interessant om dit allemaal te zien. Daarna zijn we teruggegaan om naar de gewone markt te gaan. Erg leuk en veel kleuren op de markt! Het is ook leuk om al die indianen te zien, alleen vinden ze het zelf minder leuk om op de foto te gaan. Als ze denken dat je een foto probeert te maken kijken ze weg, worden ze boos, of maken gebaren dat je het niet mag doen. Ik heb een poncho, een riem, een muts, en een superleuk truitje gekocht. Daarna zijn we op weg gegaan naar de Condor show. Dit was een soort dierentuin met vogels. Er zaten echt enorm grote tussen en een Nederlander die daar werkte vertelde dat het de grootste vliegende vogels waren. Het was wel erg leuk om te zien. Daarna wilden we naar een mooi meer lopen, dus we gingen op pad. We wilden de weg inkorten door over het weiland te lopen, en niet over de weg, dus dat hebben we gedaan. Alleen, was ik weer eens op mijn slippers wat dus echt niet fijn lopen was. Op een gegeven moment kwamen we weer op een normaal zandpaadje en een bewoonbaar gedeelte. Daar hebben we de weg gevraagd en zijn we verder gelopen. Maar we moesten voorbij een hond, die we niet vertrouwden. Op het moment dat we voorbij liepen sprong hij op en ging hij keihard blaffen en rende naar ons toe. We zijn keihard teruggerend. Daar kwam een vrouwtje naar buiten om te kijken wat er aan de hand was. Ze moest lachen, pakte een paar stenen en liep mee om ons langs die hond te laten. We waren opgelucht toen we er voorbij waren, maar een stuk verder, om de hoek, liep die hond weer! De kant die we op moesten.. Dat was dus geen optie voor ons, dus zijn we weer naar beneden door het weiland gegaan. Toen ik op een gegeven moment naar achter keek, stond die hond er weer. We werden bang en renden naar beneden, weer op mijn slippertjes. Ik liep achteraan en was echt doodsbang. Jonna stopte, pakte een steen en stond dreigend naar de hond. Ik passeerde en we renden keihard naar beneden. Eindelijk kwamen we bij een normale weg aan, maar ik stond te trillen op mijn benen. Daarna zijn we zelfs de verkeerde kant opgelopen omdat we niet meer terug langs die hond durfden. Uiteindelijk zijn we toch maar terug naar de andere kant gelopen om naar het meer te gaan. Nouja, het was in ieder geval weer een spannend avontuur! Bij het meer hebben we even naar het uitzicht gekeken en zijn nog naar een bijzondere boom gegaan. Nouja, heel bijzonder vond ik het niet, maar het was wel grappig om even gezien te hebben. Bij terugkomst zijn we heerlijk gaan eten bij een pizzeria. Heel leuk en gezellig tentje en ik had een enorme pizza voor mezelf. We zaten bij een openhaartje en er werd ook live muziek gespeeld. Heel gezellig, dus we zijn er nog lang blijven zitten. Ik weet ook zeker dat mama dit erg mooi had gevonden.. We kwamen daar ook nog een andere Nederlandse jongen tegen die bezig was met een project om talenten te zoeken en dingen te verkopen in Nederland, erg interessant. Hij wilt dit ook zeker op een eerlijke manier doen. Daarna zijn we nog met hem en met de mensen die muziek hebben gemaakt naar een andere tent gegaan, om nog meer muziek te luisteren. Het was heel gezellig.
Volgende dag wilden we naar een reisbureau om te kijken wat we nog konden gaan doen. Helaas dat op zondag alle reisbureau’s dicht zijn. Toen hebben we op eigen houtje iemand gezocht die ons naar de cotocatchi zou brengen. Eerst had je een mooi meer waar hij ons naar toe bracht. We hebben daar rondgevaren in een bootje en het uitzicht was erg mooi. Daarna zijn we doorgegaan naar het dorpje. Daar verkochten ze veel leer, maar verder was er niet veel te zien. Daarna zijn we naar Iluman gegaan, dit is een klein dorpje waar ze hoeden zouden maken. We hebben gevraagd waar ze hoeden maakten, daar zijn we naartoe gelopen, maar dat was gesloten. Een beetje jammer wel, maar we zijn meteen weer terug gegaan. In Otavalo hebben we nog even ergens een hapje gegeten en gedronken en daarna zijn we richting Quito vertrokken. Om half 8 zijn we aangekomen. Ik kan in ieder geval zeggen dat we weer een leuk weekend hebben gehad!


P.s. De foto's van deze 2 verhalen volgen..

Chau!